Deze week zijn er in feite veel rare dingen gebeurd. Misschien daarom dat ik eindelijk nog eens iets op deze pagina geschreven heb, daar ik op een zekere manier een uitlaatklep nodig had. Vandaag schrijf ik nog maar eens omdat blijkbaar nog niet alles eruit is.
De afgelopen week heb ik me veel dingen gevoeld, eerst onmachtig, dan ziedend, later triest, maar in het geheel vooral vol ongeloof en diep teleurgesteld.
Laten we even een weekje teruggaan om de oorzaak van deze stortvloed aan gemoedstoestanden vast te stellen. Ongeveer een week geleden hebben Elena en ik ons mogen verheugen op het bezoek van zus Nina en diens vriend Sam. Het is een week geweest waarin we redelijk veel avonden samen hebben doorgebracht en ook een heel aantal gesprekken hebben gevoerd. Uit deze gesprekken heeft de zus in kwestie blijkbaar een resem zaken gedestilleerd die ten huize Callebaut een heuse stigmatisatie van de oudere broer teweeg gebracht hebben. De zaken in kwestie worden hier niet vermeld. Niet zozeer omdat ze het daglicht niet mogen zien, wel omdat ik niet precies weet waarover het gaat.
In verband met dergelijke stigmatisaties zonder duidelijke oorzaak zijn de Callebauts niet aan hun proefstuk toe. Een dik jaar geleden heb ik ook al enkele maanden in Valencia mogen doorbrengen zonder dat er door bepaalde gezinsleden tegen mij gesproken werd. Wat wel nieuw is is dat de situatie in dit geval bewust in de hand gewerkt is en dit om een reden die mij onbekend is.
Het lijkt misschien overdreven om zo lichtgeraakt met deze dingen om te gaan. Doch wil ik benadrukken dat als men lange tijd ver van huis is, ondanks de geweldige belevenissen die je ook mag doormaken, men ook veel moeilijke momenten kent. Een dier uit zijn biotoop halen is namelijk steeds een traumatische gebeurtenis. In deze gevallen is steun en begrip van familie een absolute noodzakelijkheid. Blijkbaar zijn er bewoners van het nummer 19 in de Oude Hoevestraat te Winksele die dit nog altijd niet doorhebben, of erger, die het gewoon niks kan schelen.
Zo'n dingen vreten aan een mens en doen hem ellenlange en vervelende blogberichten schrijven waar in feite niemand iets aan heeft behalve hijzelf.
In elk geval, ik voel me nu al iets beter, maar blijf vol onbegrip en erg teleurgesteld achter. Ik had van sommigen veel meer verwacht.
Op reis gaan naar…
16 jaar geleden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten