Belofte maakt schuld

Zo... hier zit ik dan eindelijk nog es voor het toetsenbord, voorzien van de motivatie om iets te schrijven en vergezeld door de Henry Mancini's muzikale interpretatie van een roze panter die filters door een sigarettenkoker rookt. De met water aangelegde Kas (Spaanse Fanta) bij mijn rechterhand dient om m'n suikergehalte weer op niveau te krijgen, terwijl het bruin brood en paté bij mijn linkerhand dienst doet als buffer voor de koffie.

In een vorig bericht deed ik de belofte om ietwat over onze woonst en professionele situatie uit te doeken te doen.

We wonen in een gedeelde appartement dat in feite vooral aan studenten een dak alsook vol pension aanbiedt. Dit wordt aangeboden door een vrouwtje op middelbare leeftijd die, als je't mij vraagt, liefst twintig kinderen had gekocht en ons aldus ook behandelt als ware we haar kroost. Zij zorgt ook voor het onderhoud van de gemeenschappelijke ruimtes en bereidt de maaltijden voor onze huisgenote Noemí - een heel sympathiek meisje uit Palencia die een Master in onderwijs studeert. Af en toe komen er ook enkele andere gasten even inwonen. Kortgeleden hadden we enkele middelbare scholieren uit Lyon op bezoek en daarvoor een - hoogst irritante - Argentijnse die op studiebezoek naar Salamanca kwam. Naar verluid komt binnenkort ook een Amerikaanse student logeren.

Qua werk geef ik ondertussen al enkele maanden les Engels aan kinderen tussen 5 (jawel!) en 12. Dat heeft een redelijke lange aanpassing en heel wat frustratie gevergd, gezien ik tevoren nooit aan zo'n jonge kinderen les had gegeven en ik aanvankelijk niet de indruk had dat ik ze werkelijk iets bijbracht.
Tegenwoordig gaat dit al heel wat beter en ik zou zelfs durven zeggen dat ik er sommige effectief iets bijleer. Van ouders krijg ik ook enkel positieve reacties, mits de uitzondering van een omhooggevallen 'nouvelle riche' die vond dat de rapporten van haar oogappel te veel negatieve commentaar bevatten en haar dan ook 'stante pede' heeft uitgeschreven. Gelukkig kozen Sally en Sarah (mijn werkgeefsters en collega-leraressen) in deze affaire mijn kant. Ik heb zo de indruk dat ze mij wel graag hebben.

Elena die geeft les Spaans aan niet-spaanstaligen; vooral aan Chinezen tegenwoordig, die vindt ze zelf geweldig grappig en ik kan haar niet meteen ongelijk geven. Daarnaast geeft ze op een andere school nog een paar uur les 'vertaling uit het Duits naar het Spaans' (of omgekeerd :s). Dit vindt ze erg leuk, daar ze zo haar Duits op niveau kan houden. Ik geloof dat ze haar onlangs nog een paar uur Duits hebben aangeboden en op dit moment ziet ze dat ook wel zitten.

Noot: Mogelijk besluit de attente lezer na het lezen van de voorbije twee alinea's dat Elena misschien toch iets meer werkt dan ik. Dit kan kloppen, doch wens ik hier in het geheel niet verder op in te gaan :).

Goed, met het behandelen van deze thema's is mijn eerder gemaakte belofte ingevuld. Verder uiteenzettingen zijn voor een andere keer.
Dat kan morgen zijn,...straks...of ook helemaal niet.

Veel groeten en bedankt voor het lezen.

Nick